پارک جمشیدیه کجاست؟ - عینک دایره ای

به گزارش عینک دایره ای، پارک جمشیدیه تهران بعد از پارک ملت، مهم ترین پارک شهر است. حتی اگر کسی تا به حال هم اینجا نرفته باشد حتما نماهایی از آن را در سینما، تلویزیون یا موزیک-ویدیوهای قدیمی دیده. درخت های کهنسال، مجسمه های بدون مثل، معماری زیبا، رستوران های متنوع و دسترسی راحت، پارک جمشیدیه را به یکی از نمادهای مرکز تبدیل نموده است.

پارک جمشیدیه چه تاریخی دارد؟

پارک جمشیدیه در دوره قاجار متعلق به مردی قجری به نام ارباب جمشید بوده است. او زمین این پارک را بعد از مرگش به عنوان میراث برجا می گذارد تا اینکه در دهه 50 از آن پارک بزرگی هم نام او ساخته می شود.

بعد از انقلاب هم 16 هکتار دیگر به پارک جمشیدیه اضافه می نمایند و نام فردوسی را روی آن می گذارند. اما هنوز هم آن را به نام بوستان جمشیدیه می شناسند. در فضاسازی پارک استفاده زیادی از نماهای سنگی شده برای همین گاهی به آن پارک سنگی هم می گویند.

لویزان تهران؛ تماشای مرکز از بالا

اگر 600 پله سنگی را بالا برویم به باغ دیگری می رسیم که مجسمه های زیباتر، فضای بکرتر و هوای تمیز تری دارد. از این نقطه می توانیم همه شهر تهران را زیر پا بگذاریم و از بالا به حاشیه دودی و خاکی رنگی که روی مرکز شهر نشسته نگاه کنیم. طراح این پارک، همان معمار موزه هنرهای معاصر در نزدیکی پارک لاله است. و انقلاب که می شود دیگر به ایران برنمی شود.

کدام پارک های تهران را باید دید؟

چرا باید جمشیدیه را دید؟

مجسمه ها و تندیس های پارک، اینجا را شبیه یک باغ-نمایشگاه نموده است. همه کارها از جمله مجسمه دست های آبخوری، فردوسی، رستم و سهراب و مرد متفکر کار دست دکتر هوشمند وزیری بوده که در پارک نصب شده است.

به غیر از مجسمه معروف مرد متفکر در وسط پارک، تخته سنگ های زیادی هم به شکل حیوان یا شکل های عرفانی در پارک نصب شده که تخیل ما را به کار می اندازد.

داخل پارک به غیر از درخت کاری، آبشاری مصنوعی هم ساخته شده که در تابستان بچه ها را به سمت خودش می کشاند. بعلاوه دریاچه مصنوعی دیگری هم بالای پارک درست شده که مرغابی ها داخلش بازی می نمایند.

در فصل زمستان قبل از هرجای دیگر پارک جمشیدیه سفیدپوش می شود و رنگ و لعاب دیگری به خودش می گیرد. برف روی برگ های زرد و نارنجی درخت ها و چشمه یخ زده، جای مناسبی برای عکاسی در زمستان است.

ویژگی مثبت دیگر پارک جمشیدیه این است که برای خوردن غذا مجبور نیستیم که از آن خارج شویم. داخل بوستان جمشیدیه رستوران هایی هم وجود دارد که شامل سفره خانه ترکمن، رستوران کردی، شمالی، آذری، فست فود، کافه و … می شود. البته می توان هم در آلاچیق های زیادی که در پارک درست شده اطراق کرد و دور هم غذایی را که از خانه آورده شده، خورد.

به خاطر فضای بزرگ پارک گاهی در آن نمایشگاه های سنتی مثل صنایع دستی برگزار می شود که باید خوش شانس باشیم تا به یکی از آنها برسیم. بعلاوه داخل آن آمفی تئاتری درست شده که گاهی در آن نمایش اجرا می شود.

خیلی ها برای ورزش به پارک جمشیدیه می آیند. البته به خاطر سطح سنگی، تعداد پله های زیاد و سربالایی و سرازیری، داخل پارک فضای مناسبی برای پیاده روی نیست. اما در عوض این پارک در کنار کوه کلکچال امکان کوه نوردی با شیب ملایم را فراهم می نماید. جهت رفت و برگشت به قله کلکچال برای یک فرد مبتدی معمولا هفت ساعت زمان می برد.

پارک جمشیدیه در خیابان باهنر قرار گرفته، خیابانی که در نزدیکی اش کاخ نیاوران را هم دارد؛ بنابراین می شود سری هم به این کاخ دیدنی زد.

پارک های جنگلی تهران کدامند؟

چطور به پارک جمشیدیه برویم؟

پارک جمشیدیه تهران، پارک بزرگی است که دسترسی به آن تنها به وسیله خیابان باهنر امکان پذیر است. تا انتهای خیابان، چهار ورودی برای پارک ساخته شده. اگرچه جمشیدیه، پارکینگ هم دارد، اما در روزهای شلوغ و تعطیل باید در کناره های دیوار خودرویمان را پارک کنیم.

از آنجایی که این پارک در جهت کلکچال واقع شده است هیچ وقت نباید نگران رفت و آمد به آن باشیم. چرا که اتوبوس ها و تاکسی هایی که از میدان تجریش راه می افتند به سمت پارک هم حرکت می نمایند. و همواره تعدادی تاکسی زرد رنگ برای سوار کردن مسافران مقابل درهای ورودی پارک نموده اند.

اگر با مترو بخواهیم به پارک برویم باید ایستگاه تجریش پیاده شویم و به سمت میدان تجریش حرکت کنیم. بعد در میدان یا باید سوار تاکسی های جمشیدیه شویم یا با اتوبوس ها و سواری هایی که به سمت کلکچال می فرایند به پارک برسیم.

جهت بی آر تی این پارک هم از خط نواب به سمت تجریش می گذرد. باید در ایستگاه اردوگاه باهنر از اتوبوس پیاده شویم. و بعد از اینکه از روی پل عابر پیاده خودمان را به اول خیابان امیدوار (فیضیه) رسانیم سوار تاکسی های گذری پارک بشویم.